Horoz şekerli rüyalarım….
! Aile büyüklerinin bayramdan bayrama da olsa hep bir arada oldukları günlerdi.
Bir kaç gün öncesinden alınmış bayramlıklarımızın hayalini bir ay önceden kuramaya başladığımız düşler âleminde yaşayışımız. Uyanıp, yoksul uykularımızdan kendimizi attığımız şen ve masum gülücüklerin yankılandığı, bal çiçeği kokan sokaklarımız vardı kara taşlarla kaplı.
Bayram sabahını iple çekerek mahallede kapı kapı dolaşıp aldığımız şekerlerin kimin ’ki kiminkinden daha fazla hesabını yapıp annelerimize götürüp verelimiz bir hayli zaman olmuş .. Bayram haşlaklarımızı almasıyla mahallenin bakkalında nefes nefese kalışımız aklımdan gitmez.
Bruce Lee ve Kara Murat’la racon kestiğimiz bisikleti ve bisiklet yolu olmayan çocuksu yayalıktı bu anlattığım. Süpermen ve Örümcek Adam suretinde kapitalizmle tanışmadığımız için dünyanın en güzel salça ekmeğini yedik ana eli değmiş nane aromasıyla.
Bizi kimse sevmese de umurumuzda değildi. Kel Oğlan, Nasreddin Hoca, Alpertunga, Küçük Ev, Bonanza yeterdi. “Çocuktum ufacıktım, çok yoruldum acıktım, yolda buldum bir erik, aldı gitti alageyik” diyerek fütursuz kahkahaları savururduk bayram için gittiğimiz misafirlikteki çocuklarla hayatın ruhuna.
Karataşlarla örülü, tozlu yollarda, koşuştururken, bayram harçlığımızla aldığımız cebimizdeki bilyelerin birbirine çarparak çıkardığı sesler kadar melodiliydi hayata bakışımız…
Sırtımızdan akan yaramazlık terlerini silmek için arkamızdan koşarken lastik terlikli ve kızgın annelerimiz, arka cebimizdeki sapan düşmesin diye nasıl da gayret ederdik. Ateşli, barutlu, masum ve çikolatasız günlerdi.
Vay be beyaz kâğıtlardan uçaklar, gemiler yapardık! Aile büyüklerinin bayramdan bayrama da olsa hep bir arada oldukları günlerdi. Şimdilerde ise kimseye gitmeyelim ’ki kimse gelmesin anlayışı ile bayramdan 1 hafta önce tatil rezervleri yapılıyor… Bu kadar yalansız hayatlardan, lekelenmiş zamanlara geldik iyi mi? Her şeye rağmen bayramınız kutlu olsun bayramımız kutlu olsun …
