80’ler dizisinde mi? Kaldı çocukluğumuz. belki de mahallenin muhtarın ’da gizliydi o sıcak aile bütünlüğü. Sokakta oynayan son nesildik belki de ondandır şimdiki kalabalıklar içindeki yalnızlığımız. Utangaç gençlerdik sevdamızı yüreğimizde taşırken.
Hiç bir zaman maddi atla ölçmedik dostluğumuzu arkadaşımızı ve’de ozanların elinde name olan sevdalarımızı.. Ve biz çok zengindik cebimizde paramız yoktu ama dünyayı sığdırıyorduk gülüşümüzdeki cesarete… Değer verme konusunda fazla cömert olunca, nankörlük ayyuka çıkıyor otomatikman şimdi zaman da…
Kula kulluk edenleri görünce kendine söylediğin dürüstlük, törpülüyor ömrünü ince ince... Ve anlıyorsun bazı insanlar arı gibi, ağzından bal damlatırken iğne sakladığını en gizli yerinde. Anlaşılmadığın yerde konuşmak, kendini yormaktan başka bir şey değilmiş.
İnsana "asla yapamam" dediği birçok şeyi, yaptırıyor hayat hata gibi yanlışlık gibi pişmanlık gibi keşkekler gibi… Bir anda siyah beyaz bir fotoğrafa bakarken dalıyorsun zamanın tozlu sayfalarına anlıyorsun o zaman sevmenin güvenmenin ne kadar önemli olduğunu…
